Het leven van mijn borsten

Ik ben zwanger…

ik ben zwanger
mijn borsten bereiden zich
voor op een nieuwe
taak: het voeden van een kind
melkklieren expanderen
de omvang neemt toe
evenredig met de
buik
waarin het leven groeit

Ik koester…

ik koester mijn twee zachte borsten
neem afscheid van de linker
morgen zal zij niet meer zijn
geen genot zal ik meer voelen
als zij wordt aangeraakt
gestreeld
ik ga op zoek
naar nieuwe plekjes

Ik word wakker…

ik word wakker
en tast direct
naar de lege plek
waar zij gisteren
nog aanwezig was
de wond met festoneersteek dichtgenaaid
mijn arm
een kegel van pijn
de klieren verdwenen
de holte van de huid verloor haar huis
achtergebleven op de snijtafel
van de chirurg
verplaatst naar het laboratorium

Amazone…

ik betrap mezelf erop
vaker in de spiegel
te kijken dan ooit tevoren
met de prothese
voor mijn litteken
besluit ik te leren aanvaarden
dat ik voortaan
als éénborstige, als amazone
door het leven
zal gaan

Verschrompeld appeltje…

als het vocht
verdreven is
blijft achter
een verschrompeld
appeltje

Brutale lijnen

een plastisch chirurg
haalt me over
tot het plaatsen
van ‘kleine’ saline implantaten
met weerstand in mijn lijf
stem ik toe
kleine ‘heuveltjes’
zijn toch aantrekkelijk
voor een eens
rondborstige vrouw

de avond voor de ingreep
worden brutale lijnen op mijn
lijf getekend

Na verwijdering…

dan ben ik plat
maar kan mijn partner
mijn kleinzoons
mijn kinderen
weer aan mijn hart drukken
zonder angst voor
een inwendig waterbad
opgelucht
ik weet dat implantaten
voor mij uit den
boze zijn

Afscheid implantaten…

Ze rusten uit
en liggen te verdampen
in mijn boekenkast